Een moordspel kent een spannende, intrigerende en realistische plot. Vanzelfsprekend toch? Daarmee wordt het spel zelf ook spannend. Maar ook hilarisch? Soms.
zoals je hier ziet…
Natuurlijk: dat klinkt leuk, maar is niet waar. Zoek maar op “moordspel” en je vindt diverse aanbieders van ‘hilarische moordspelen’.
Mijn stelling: een echt ‘moord’spel kan het dan niet wezen.
Een moord is van alles, maar niet hilarisch.
En dus het oplossen daarvan ook niet. En daar gaat het toch om in een moordspel.
In een goed moordspel hoort een spannende, intrigerende moord te zitten – live te zien, of net gepleegd. Een moord die de deelnemers moeten zien op te lossen.
Door observeren, ondervragen, onderzoeken en tot slot … te deduceren.
Geen van die activiteiten is nou echt ‘hilarisch’ te noemen.
Nog een voorwaarde van een goed moordspel: je moet de moord ook echt kunnen oplossen. Of te wel: het moet een goed plot bezitten.
Ik ben bang dat weinig moorspelen en moorddiners daarover bezitten.
En een goed plot is veel, maar niet hilarisch.
Hmm, niet hilarisch. Maar valt er dan niet te lachen? Natuurlijk wel.
Zeker als degene die je als je beste vrienden beschouwt je beschuldigen van de moord…
Daarbij: humor is en blijft belangrijk bij elk spel. En dat geldt ook voor de plots.
zijn onze moordspelen dan niet ‘hilarisch’?
Natuurlijk kennen ze hilarische momenten.
Maar, belangrijk, het is niet onze intentie om het hilarisch te maken.
Als het hilarisch wordt is dat in de eerste plaats omdat de deelnemers het hilarisch maken.
En wij werken daar dan graag aan mee.
Dat geldt met name voor ons spel “Moord Motief Mysterie” waar de deelnemers zelf de verdachten zijn. Maar ook voor onze andere moord- en detectivespelen.
Maar zijn daarmee ‘echte’ moordspelen hilarisch?
Ik dacht het niet.
Maar ze kunnen het wel worden…
Op LinkedIn schreef Rien Mol de volgende reactie
Mijn reactie:
Het gaat mij in feite om twee discussie punten:
* het te pas en onpas gebruik van het woord hilarisch – als verkoopargument
* en het teloorgaan van het ‘echt’ moordspel
hilarisch
Dat jullie heel erg gelachen hebben, tsja, da’s prachtig. Maar als je hilarisch als uitgangspunt neemt in plaats van, zijn er zo veel betere spelen. Het maakt echt een heel verschil wanneer je je er op richt om hilarisch vermaak te bieden, of wanneer dat spontaan ontstaat.
En ik ben van mening dat een goed moordspel dat eerste niet doet, maar het laatste wel (maar niet noodzakelijk).
teloorgang moordspelen
Mijn grotere ‘ondernemersprobleem’ is dat een concept dat al jaren bestaat, een moordspel of moorddiner, dat ondernemers daarmee aan de haal gaan uit puur commerciële overwegingen. Je kunt alleen nog maar door ‘anders’ te adverteren daar tegenin gaan. Maar uiteindelijk ben ik bang dat je het verliest en verdwijnt het mooie product (waar ook jij zo te horen van genoten hebt een echt móórd – spel.)
Vergelijk het met een Gucci tas en een nep Gucci (denk ik). Je merkt pas als je een nepper hebt wanneer hij uit elkaar valt. Maar wat ik in dit geval dat nog het ergste vind, om de vergelijking even vol te houden, je hebt ook dàn niet in de gaten dat je een nepper hebt. Je denkt dat het gewoon zo hoort.
Dáár gaat mijn bijdrage over.
op LinkedIn schreef Freddie Kuiper
mijn reactie
Ah, je kent onze moordspelen blijkbaar héél goed.
Je doodlachen zit in één van onze spelen. Eén van de hoofdpersonen lijdt aan Morbus Risor Stupor, oftewel de lachziekte. Als hij zijn medicijn niet krijgt, Dormium, sterft hij.
Zijn aanvallen van de Morbus Risor Stupor zijn inderdaad ‘hilarisch’ te noemen.
Maar dat maakt moordspel nog niet hilarisch. Integendeel, moord -door zijn medicijn te stelen- blijft een zeer ernstige misdaad.